Mga Bingi

Bakit nga ba may tama at mali?
Bakit tayo nagkakamali?

Sino ang nagsabing tama ito at mali iyan?

Sino ang nagsabing dapat ganito at hindi ganyan?

Ang batas nga ba'y makatarungan?

Ito ba'y para sa sangkatauhan?
Bawat salita nga ba'y makatotohanan?

Atin nga bang napapakinabangan?

May lugar pa nga ba ang dukha,

Sa lugar ng mga kapal mukha?

Hustisya ay kaya pa bang matamo?

O para na lang ba sa mata mo?

Yumayaman ang mayaman.

Namamatay ang mahirap.

Kaya pa nga bang malunasan,

Ang epidemyang laganap?

Sa posisyon ay palakasan,

At naghahalakhakan.

Mga hinaing ba nati'y naririnig?

O wala na nga bang pandinig?

Nabingi sa sariling tawa,

Ang mga demonyong buwaya,

Mga sakim na may kaya,

Nabingi sa sariling tawa.

Atin na lang bang hahayaan,

Na tayo'y maapakan?

Maling sistema ay labanan.

Sarili ay ipaglaban.

***********

Pansinin na walang sukat na sinusunod ang tula. Dinesenyo ang istruktura nito ayon sa pagbigkas ng sumulat(ako) kaya pasensya na sa mga "critics" diyan. Hindi ko sinulat to para mamburat ng mga katulad niyo. Pis!

"Biro Lamang"

"Biro lamang" o sa mas maikling pagpapahayag, "biro lang." ay madalas maririnig tuwing nagbibiro ang isang tao. Pero tuwing ganoon lamang ba naririnig ang mga katagang ito?

Ipagpalagay na badtrip ka ngayong araw. Susulpot yung pinakanakaka-imbyerna mong bespren sabay bigkas ng, "Hoy! Gago! Ano'ng trip mo ngayon?" upang hikayatin ka sanang mag-power trip tulad ng kinagawian niyo sa araw-araw. Problema, e badtrip ka nga eh, 'di ba? Sunod ay mapapansin ng kaibigan mong ang "pusoy face" mo'y nagbagong anyo't unti-unting nagiging "game face" na ni Phil Younghusband. Sa puntong yun ay alam na ni bespren na naburat ka niya't sasabihing, "Oy, biro lang :/"

Isa pa?

Malamang hindi makatotohanan na nag-uusap kayo nang malaliman ng crush mo kaya iunat mo na lang nang konti ang utak mo't paganahin ang imahinasyon upang medyo mas madulas ang pagkakaintindihan natin. Halimbawa ay damang-dama mo nang makakawala ka na, sa wakas, sa masalimuot na pook ng friendzone habang mas lumalalim pa sa Pacific Ocean ang pag-uusap niyo ng crush mo. Nagpalamon ka sa katangahan at buong-katangahang sinabing, "Crush kita, best. I love you. Dati pa. Hindi mo alam kung ga'no kita kamahal at kung ga'no kahirap kong itinago ito sa mga nagdaang araw/linggo/buwan/taon + *insert everything ma-keso here*" nang wala man lang alinlangan. Dito papasok ang realidad. Realidad na hindi iyon inaasahang marinig ng crush mo. Matapos ang pagsabog ng katangahan ay natauhan ka't napagtantong ayaw mo pala masira ang bestfriendship ninyo. First aid na malamang sa pagsabog ang 'matik  na paganggit mo ng, "Biro lang! Best naman oh!" sabay pamalas ng isang pekeng ngiti na napakahirap gawin. Mas mahirap pa kesa pagpigil ng taeng lalabas na.

Teka... lahat nga ba ng "biro lang" ay "biro" lang talaga? Ewan.

Pero kung tutuusin ay libu-libong beses na mas mainam na ang mga ganoong klase ng "biro lang" kung ikukumpara mo sa isang taong nagpapahalaga ng lubos sa isa pang taong walang paki sa pagpapahalagang pilit ibinibigay at pinapapansin ng naunang taong nabanggit. Dahil para sa ikalawang taong nabanggit, ang unang taong nabanggit ay "biro lamang" sa buhay niya.


*********

Medyo pakyu ang ending ng post na ito pero pakyu right back na lang din. Malamang, super antok na'ko. Sori xD

Bakit?

Ang maikling kwentong mababasa mo ay hango sa isa pang kwento na narinig ko sa propesor ko sa eskwela kanina lamang. Bagamat hindi man sakto o siyento-porsiyentong tugma ang mga salitang gagamitin ko sa pagsulat, sana'y maunawaan niyo ang diwa na nais iparating ng kwento. Tara, digs!

**********************

Tahimik na nagpapahinga ang isang lalaki sa dalampasigan habang nakahiga't nagmamasid sa paglubong ng araw. Isang matanda't mayamang lalaki ang biglang nakapuna sa kanya't nilapitan ito. May sinabi.

Matanda't Mayamang Lalaki: Nakatambay ka lang dito? Ayaw mo magtrabaho?
Lalaki Sa Dalampasigan: Bakit?
MML: 'Pag nagtrabaho ka, magkakapera ka! Kesa patambay-tambay ka lang dito.
LSD: Bakit?
MML: 'Pag dumami pera mo, magiging masaya ka!

Akala ni MML ay na-korner na niya ang, sa tingin niya, mababaw na utak ni LSD. Medyo naburat si MML nang sumagot pa ulit si LSD.

LSD: Bakit? (sabay simangot)
MML: (medyo mabilis ang pagbikgkas pagkat may nais patunayan sa lalaking halatang higit na mas nakababata sa kanya) Bata, kapag masaya ka at marami ka nang pera, matatahimik ang buhay mo't makakapagpahinga ka na.
LSD: (nagbigay ng ngiti bago magpakawala ng mga salita) Hindi ko na ho yata kailangan 'yun. Kung magtatrabaho lang din naman ako para lang sa dahilang "makakapagpahinga" ako, papagurin ko lang ang sarili't katawan ko.

Bumaliktad ang mundo. Si MML na ang sumimangot. Nabighani siya sa sagot ni LSD at unti-unti niya itong ine-internalize. Dahil sa hindi niya maunawaan ng lubos, tuluyang bumaliktad ang mundo sa pinakapanahong iyon. Napatanong si MML.

MML: Bakit?
LSD: Kung hindi niyo ho napansin kanina, bago niyo'ko nilapitan at kausapin, e nagpapahinga na'ko. At kung kasiyahan din lang ang pag-uusapan, masaya na'kong masdan lang ang mga alon habang hinihintay lumubog ang araw mula sa dalampasigan. Maaring iba rin ho ang depinisyon at pananaw niyo sa salitang "saya" o "kasiyahan" ngunit sapat na ho ang kung ano man ang mayroon ako ngayon at kontento na'ko sa kung saan man ako ngayon upang bigyan ko ng sapat na pahinga ang sarili ko. Hindi ko rin sinasabing gawin niyo ang kung ano man ang ginagawa ko. Naiintindihan kong may positibong adhikain kayo sa kung bakit niyo naibigang kausapin ako at lubos na nagpapasalamat ako. Ibig kong pong sabihin ay sadyang iba lang talaga ang trip ng bawat isa sa'tin. *apir!*

Nagmukhang nakalunok ng higit dalawang litrong laway si MML habang nagsasalita si LSD. Gayon paman, natuto siya at alam niya sa sarili niyang kinailangan niya marinig ang mga salitang kakadinig lang niya.

MML: Heto... (naglabas ng singkwenta) Pang shot mo. (sabay lakad papalayo kay LSD)

Hindi gets ni LSD kung bakit siya binigyan ng pera ni MML.

Lubog na ang araw. Maliwanag ang buwan na unti-unting umaakyat sa kalangitan. Nasa kahera na rin ng sari-sari store ang singkwentang bigay ni MML kay LSD. Matapos makainom ng dalawang bote si LSD ay hindi niya pa rin alam kung bakit binigyan siya ni MML ng pera(pera "bilang pasasalamat" na para kay LSD ay pera "lang"). Hindi na niya pinag-isipan pa nang malalim at napasambit lamang ng isang salita.

LSD: Bakit? :O

Shoutouts!

I want this short n quick uhh.

Nais kong pasalamatam si Xel sa ginawa niya sa'kin kanina. Malamang ay 'di niya rin naman pansing ginawa niya iyon at lalong hindi niya napuna kung ga'no kalaki ang tama nun sa nararamdaman ko ngayon at sa mga nakaraang araw.

Xel, salamat sa yakap. Matagal na'kong nangungulila sa gano'n. Hindi man iyon ganoon kahigpit at katagal, e napaalala mo naman sa'kin kung ga'no kasarap ang pakiramdam ng may biglang yayakap sa'yo sa panahong hindi mo inaasahan pero sobrang kailangan mo. Salamat. Solid na salamat.

Solid na pasasalamat rin kay Papa Lord. Alam kong nangyari yun ayon sa kagustuhan Niya.

Kahit ilambeses ko man ulitin ay hindi magiging sapat upang ilarawan kung ga'no kalaki ang pasasalamat ko sa nangyari pero tatapusin ko itong sinusulat ko sa pamamagitan ng pagsambit ng salitang ito sa pinakahuling beses sa blog entry na ito.

SALAMAT!

Jigsaw Puzzle

Paganahin ang imahinasyon. Mag-isip ng tatlo sa mga pinaka-importanteng bagay o tao sa buhay mo.

Ngayon, bawat bagay o tao ay tingnan natin bilang magkakaparehong "jigsaw puzzle". Isiping magkakatabi ang tatlong jigsaw puzzle at maayos ang pagkakabuo ng bawat isa. Ipagpalagay mo ngayon na nasa tamang kalalagyan sa buhay mo ang mga jigsaw puzzle.

Sunod ay may mangyayaring hindi inaasahan. Masisira sa pagkakabuo ang bawat isa sa mga jigsaw puzzle. Magkakaputa-putakte lahat. Dahil nga magkakatabi ito at pare-pareho lahat, magkakahalo-halo ang mga piraso ng puzzle. Hindi mo na ngayon matukoy kung alin ang para sa alin at kung saan galing ang bawat pirasong sinusubukan mong pulutin isa-isa.

Matapos mong pulutin lahat ng piraso ay susubukan mong ayusin ulit ang tatlong puzzle. Nais mong mabuo ang puzzle ng tama, na ang bawat piraso ay nasa tamang lugar at tamang puzzle. Nais mong lahat ay mabalik ulit sa tamang kalalagyan. Pero paano? Masyadong mahirap. Mahirap pero posible. Posible pero paano?

Sa totoo lang, hindi ko rin alam. Sa totoo lang, gusto ko rin alamin. Hindi dahil sa gusto kong ayusin ang problemang nilikha natin gamit ang ating imahinasyon ngunit para ayusin ang problemang nilikha ko sa tunay na buhay. Problemang nilikha ko sa realidad -- sa masukal na realidad.

Malabo

Bago ang lahat, na miss ko ang laptop ko! Yey!


Hindi sa nagmamayabang ako pero gusto ko lang sabihin na ang cool ko sa dahilang marunong ako magpahalaga sa mga bagay. Hindi lang basta bagay, yung mga maliliit na bagay talaga. Masaya ako dahil napupuna ito ng mga tao sa paligid ko. Sa pagkadami-daming puwede mapansin, hindi ba? Yung pagka-mapahalaga ko talaga. Medyo espesyal nga dahil isa sa mga nakapuna, e kinikilala ko bilang life mentor ko. Ang saya, di ba? Woh.

Lihis sa naunang napag-usapan. Wala namang masama magmahal, di ba? Hindi rin masamang magkagusto ka sa isang tao, tama? Ngunit bakit ganito. Ewan ko kung malas ako, sinumpa, o talagang normal lang sa'kin 'yung hindi magustuhan balik ng kung sino man ang pinupuso ko. Takte! Ahahaha. Pero okey lang din. Ano nga ba'ng magagawa ko? Lakad pa rin pasulong. Bangon, ahon, lakad. Ayoko pag-usapan ito ng malalim dito. Medyo hindi tama.

Hanggang dito na lang ulit. Si Papa Lord na lang muna siguro bahala sa kung ano man ang mangyari. Ipagdadasal ko na lang yun. Ingat kayo! :D

Catch You by Rjay of LDP(Lyrically Deranged Poets) ft June Marieezy

"The sight of you is just so calming and serene
it's as if you got a hold of me and what is in between
my chest and I can't help it, think it's best if I would let it
be because against you tell me how can I protect it
I think that it's a risk worth taking if it's for you
life is what you make it and to love is to be loyal
I'll be there when you need me even if you get cold
wondering if you could read me and the feelings that I hold
for you and I would never leave your side
if you're with me then I'm with you I'd be always down to ride
you're not sure if you can trust me well I aint telling you to
we can be friends if you want I just wanna be next to you
I would never let you fall I'd be ready to catch you
what's the point of it all if I wont be able to match you
confused with all the fusion of my thoughts well one thing's clear
it's amusing just like music I feel better when you're here"

***************

Tunog Atin ulit tayo!

Sa totoo lang, matagal ko na digs ang kantang 'to. Hindi nga lang tagalog ang liriko pero OPM po ito. Pakinggan nyo, mga paps! Hindi sa mababa ang pagtingin ko sa mga musikang likha natin pero isa itong kantang 'to sa maraming iba pa na nagpapakitang kaya natin sabayan(o higit pa) ang kalidad ng mga kantang likha ng ibang bansa.

Bakit ito ang napili kong ibahagi sa inyo ngayon? Una, sabihin na lang nating dahil sa "inspirasyon" ko. Hihihi. Nais kong i-alay ang kantang 'to sa kanya(hindi niya rin naman binabasa ito so.. ok) kahit sa pamamagitan na lang ng blog post na ito. Masyadong karumal-dumal ang boses ko upang magkaroon ako ng lakas ng loob na kantahin ito at hindi ako ganun ka swabe bumigkas ng mga salitang Ingles.

Pangalawa, dahil nabighani ako sa lirisismong ipinamalas ni Rjay at sa flow ng pagbigkas nya. Malalaglag ang panga mo kapag narinig mong fluent din pala si Rjay magtagalog. Idagdag mo pa ang boses ni June. Napaka-orgasmic. Hindi ko alam kung anong salita ang makakapaglarawan ng kung gaano ka-solid ang kombinasyon nila at ng mga boses nila sa kantang 'to. Hanep! Pakinggan niyo na lang at intindihin. Damhin nyo. Sigurado, mapapakanta kayo. Mapapakanta ka kahit kasing-karumal-dumal ng krimen sa S.O.C.O. ang boses mo. With feelings pa!

Hanggang dito na lang ulit. Ewan. Baka hindi niyo pa rin trip yung shinesheyr ko dito. Paumanhin talaga. Sa mga napusuan naman ang kanta, e ipagpatuloy niyo lang ang suporta sa Tunog Atin! Mabuhay ang musikang Pinoy! :D